Pinovo Library's diary Περιπέτεια στο Ντόμπρο Πόλε

Από την προηγούμενη μέρα κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η λαχτάρα!!!

Πανσέληνος του Ελαφιού στις 21-7-2024 και με καλούσαν και το βουνό και το φεγγάρι!!!

ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΩ!!!
'Επρεπε!! Στις 13:28 να πάω σε υψόμετρο ,να διαλογιστώ. Σε κάθε πανσέληνο αφήνω πίσω ό,τι δεν με εξυπηρετεί και θέτω νέους στόχους. Σε κάθε πανσέληνο γίνομαι ένας καινούριος άνθρωπος, Να η ευκαιρία μου Ντόμπρο Πόλε ή Καλή Πεδιάδα!!

H Φώτο τραβήχτηκε άλλη εποχή!!

Έτσι, ξύπνησα στις 5 το πρωί και ξεκίνησα κατά τις 6:30 για Άνω Λουτράκι. Άφησα το αυτοκίνητο στον Άγιο Ιωάννη και φορτώθηκα σα το γαϊδούρι, γιατί σκόπευα να κάνω και μια διανυκτέρευση. Ήθελα να δω την πανσέληνο το βράδυ. Εντωμεταξύ, όλες τις προηγούμενες μέρες συνέλλεξα πληροφορίες σχετικά για το πού θα μείνω, νερό κλπ. Ο κ. Π. με παρότρυνε να μείνω στην κόφα, ένα κοντέινερ που ανήκει σ αυτόν και κάτι φίλους του. Αριστερά μου είπε μετά τα πρώτα τα γυμνά, δίπλα σ’ ένα μαντρί. Βέβαια δεν σκόπευα να μείνω μέσα σ’ αυτό αλλά να κατασκηνώσω δίπλα… θα το έβρισκα άραγε;

  Στις 7 παρά, ξεκίνησα την ανάβαση. Ήταν λίγο δύσκολα γιατί είχα πολύ βάρος, 4 λίτρα νερό, ρούχα, φαγητό, υπνόσακο, σκηνή. Κατά τις 8 ώρα  έκανα στάση, ήπια τον ηλεκτρολύτη μου και έφαγα το σπιτικό μου τζελάκι για ενέργεια… μέλι, ταχίνι, κανέλα και 5 σταγόνες λεμόνι, και κάθε μισή ώρα έκανα στάσεις για τροφοδοσία. Υπολόγιζα ότι θα έκανα 3 με 4 ώρες να φτάσω, καθώς η απόσταση Άνω Λουτράκι -Ντόμπρο Πόλε ήταν 14 km και ήμουν πολύ φορτωμένη. Δεν έπεσα έξω. Με κάτι εκτροπές τής πορείας μου για εξερεύνηση έκανα 3 ώρες και 45 λεπτά… όχι για το κοντέινερ αλλά για να φτάσω στα γυμνά, λίγα μέτρα από την κοιλάδα τού Ντόμπρο Πόλε.Eντωμεταξύ, κάπου στη μέση τής πορείας μου, ένα έντομο μπήκε στο μάτι μου. Δεν έδωσα πολύ σημασία, το έτριψα λίγο και νόμιζα ότι βγήκε, αλλά αργότερα θα αποτελούσε έναν από τους λόγους αλλαγής των σχεδίων μου.

Κατεβαίνοντας από τα γυμνά για την κόφα, ω λαλά, τι βλέπω μπροστά μου; Πατημασιές αρκούδας… ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος!!! ΄Εφτασα στην κόφα και άρχισα να στήνω τη σκηνή. Τότε άρχισα να αναλογίζομαι τα προβλήματα που φαινόταν να προκύπτουν. Πρώτο και κυριότερο, το γεγονός ότι δεν βρήκα νερό… πώς θα έκανα μπάνιο; Δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ με την παραλλαγή μεσ’ τη βρωμιά. Ρούχα είχα… ναι ναι, πήρα και το νυχτικό μου. Νερό δεν είχα, με πονούσε φοβερά και το μάτι μου, λες και είχα αγκάθι μέσα. Ο χώρος ήταν χάλια… η κόφα μεσ’ τα περιττώματα ποντικών. Περιττώματα ζώων επίσης τριγύρω. Το μαντρί εγκαταλείφθηκε πρόσφατα, οπότε η σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι θα ήμουν εγώ ο ξενιστής για τυχόν τσιμπούρια και ψήλους που θα είχαν απομείνει. Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψη μου αποφάσισα να εγκαταλείψω. Μάζεψα λοιπόν τη σκηνή μου, έκαψα λιβάνι για να ευχαριστήσω το βουνό που με φιλοξένησε και ξεκίνησα το δρόμο της επιστροφής. Κατά την κατάβασή μου, μάζεψα σε μια σακούλα που είχα, όσα σκουπίδια μπόρεσα να χωρέσω. Δεν το έκανα για την ανθρωπότητα,δεν νιώθω πως είμαι ο σωτήρας της, αλλά για το βουνό που τόσο αγάπησα και αγαπώ κάνοντας προπονήσεις στους πρόποδές του. Τολμώ να πω ότι δημιουργήθηκε μεταξύ μας ένας δεσμός… εκείνο με κάλεσε ν’ ανέβω, δεν πήγα απρόσκλητη.

Στις 5μμ ώρα Ελλάδος ήμουν Άνω Λουτράκι, πέρασα τέλεια, έκανα μια τέλεια προπόνηση και το πιο σημαντικό δεν συνάντησα κανέναν. Μάλλον όλοι ήταν στο φεστιβάλ. Να πω την αλήθεια, η ημερομηνία που επέλεξα δεν ήταν καθόλου τυχαία από όλες τις πλευρές!!! Βέβαια δεν συνάντησα και κανένα ζώο, μάλλον από τη πολλή φασαρία!!

Τα λέμε στην επόμενη Περιπέτεια cheers!!!!!

Όλα τα παραπάνω αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία της Σοφίας Πρεντή ,συνεπώς απαγορεύεται οποιαδήποτε αναπαραγωγή της δημοσίευσης με οποιοδήποτε μέσο κ μορφή εν όλω!!