Στη μνήμη του παππού μου!!

Ο παππούς μου λοιπόν, Δημήτριος Πρεντής  Αλεξάνδρου, όντας μέλος του ΕΑΜ και αριστερός στις πεποιθήσεις του, ύστερα από ψευδή κατηγορία ότι έδινε όπλα στους αντάρτες, κλήθηκε σε δίκη.

Μόνο ένας μάρτυρας βρέθηκε να καταθέσει εναντίον του και στην κατάθεσή του, όταν ερωτήθηκε αν είδε τον παππού μου να διαπράττει αυτά που τον κατηγορούσαν, απάντησε «ΔΕΝ ΕΙΔΑ, άκουσα ότι…».

 Επτά οι ένορκοι, τρεις ψήφισαν εις θάνατον, τρεις ισόβια, η μοίρα του κρινόταν στη ψήφο τού έβδομου… ισόβια λοιπόν!! Επτά ολόκληρα χρόνια στο Γεντί Κουλέ. Του πήραν τα άλογα και άφησαν την Σοφία Δαφνοπούλου, τη γιαγιά μου, να αγωνίζεται να μεγαλώσει τρεις γιους μόνη της. Στη μνήμη τού παππού μου, που μ’ έβγαζε καμαρωτός βόλτα με το καρότσι, που μ’ έστελνε στο μπακάλικο της κ. Μαίρης να του πάρω ανθρακούχα πορτοκαλάδα και πάντα μου έδινε έξτρα χρήματα να πάρω μολύβια. 

Στη μνήμη του παππού μου, που όταν σαν παιδί, ήθελα να κάνω κολάζ, η μόνη χαρτική ύλη που έβρισκα διαθέσιμη ήταν η εφημερίδα τού Ριζοσπάστη με τον Χαρίλαο Φλωράκη να φιγουράρει στο εξώφυλλο.








Για τους Πρεντήδες ρε γαμώτο !!!

Μπορεί να μη διακρίθηκα στον αγώνα...Γεντί Κουλέ 2025 δρόμος μνημείων ....κάθε εμπόδιο σε καλό, με περίμενε η μαμά μου στο σπίτι και ήδη είχα αργήσει ,αν έπαιρνα και διάκριση ποιος ξέρει πότε θα επέστρεφα, Ωστόσο ο αγώνας ήταν μαγικός γιατί έτρεξα εκεί, που όπως αναφέρεται σε μια επιγραφή, όπου για να χτιστεί το φρούριο δεν έγινε κατάχρηση δημόσιου χρήματος!!!